Stelt u zich eens voor…
Stelt u zich voor dat de school contact met u opneemt om het ‘lastige’ gedrag van uw kind in de klas te bespreken.
Uw eerste reactie is die van schrik. In daaropvolgende besprekingen op school – met de leerkracht en mogelijk een psycholoog – krijgt uw kind het etiket ADHD opgeplakt.
ADHD is de afkorting van de indrukwekkende naam: Attention Deficit Hyperactivity Disorder. Het lijkt alsof u zojuist gehoord heeft…
dat uw kind aan een ongeneeslijke ziekte lijdt.
Uw eerste impuls is misschien om deze conclusie af te wijzen. Maar u ziet de leerkracht en de psycholoog als vakmensen met jarenlange ervaring… dus u luistert. Ze willen uw kind Ritalin of Prozac voorschrijven (of een van de vele andere medicijnen) om het ‘verontrustende’ gedrag te verhelpen.
U vraagt zich af… “Wie ben ik om een deskundige te negeren?”
Op hetzelfde moment beseft u dat u niet halsoverkop een beslissing moet nemen. Uw kind zou op den duur van de medicijnen afhankelijk kunnen worden.
Voordat u ‘ja’ zegt, wilt u eerst meer informatie.
U staat nu voor de keuze. Het is gemakkelijk om u te laten overbuffen door ‘deskundigen’ en hen de beslissing voor u te laten nemen. Maar op het gebied van uw kind geldt:
U bent de deskundige.
Dus u bent het beste in staat om tot de juiste beslissing te komen.